ထို႔အျပင္၊ သစ္ေတာျပဳန္းတီးျခင္း၊ ပလပ္ထားခဲ့ေသာ ေျမမ်ားမွာ စိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးေျမမ်ားမွာ သီးနံွအထြက္ကို ျဖစ္ညွစ္ ထုတ္ယူ ျခင္း၊ စားက်က္ ျမက္ခင္းမ်ားမွာ တိရစာၦန္မ်ား အလြန္အကံြ် ေမြးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေျမဆီခန္းေျခာက္မႈမ်ား တိုး၍ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။
အျငင္းပြားစရာျဖစ္ခဲ့ေသာ တိဘက္ ရထားလမ္းေၾကာင့္ မီးရထားလမ္း တေလွ်ာက္ရိွ ယခင္ ေရခဲ ခဲ့ရာ ေနရာမ်ား အရည္ေပ်ာ္သြား ကုန္ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကိုေရာ၊ မီးရထားလမ္း၏ တည္ၿငိမ္မႈကိုပါ အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစပါသည္။ အတြင္းမြန္ဂိုလီးယား နယ္ေျမ၌ ဂိုဘီသဲကနၲာရသည္ တခိ်န္က တိရစာၦန္ ေမြးျမဴ၍ ရခဲ့ေသာ စားက်က္ေျမမ်ားမွာ ယိုယြင္းလာသည့္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ တိုးက်ယ္လာေနလ်က္ရိွသည္။
တရုတ္ျပည္သူ႔ သမၼတႏိုင္ငံ ကုန္းေျမ၏ ၂၈ % သည္ သဲကႏၲာရ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ၿပီး ျဖစ္ေနၿပီး၊ ေနာက္ထပ္ ၁၈ % က လည္း သဲကႏၲာရ အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲေနလ်က္ ရိွသည္။ တရုတ္ျပည္၏ စားက်က္ျမက္ခင္းေျမမ်ား အနက္ ၉ဝ % သည္ အတိုင္းအတာ အမ်ဳိးမ်ဳိးအလိုက္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီး ေနလ်က္ရိွကာ ေျမၾသဇာႏွင့္ လယ္ယာအထြက္ကို ယုတ္ေလ်ာ့ ေစပါသည္။ ျမစ္ညာပိုင္း ေဒသမ်ားမွ တိုက္ခ်လာခဲ့ေသာ အနည္အနွစ္မ်ားက ေနာက္ဆံုး၌ ျမစ္အေၾကပိုင္းနွင့္ အင္း၊ အိုင္မ်ားမွာ အနည္ထိုင္ေလသည္။
ျမစ္၀ါျမစ္၏ ဆိုး၀ါးလွေသာ အနံ႔အသက္မ်ားကို မခံႏုိင္ေသာ ႏြားေက်ာင္းသားတစ္ဦးဟီနန္Henan ျပည္နယ္၌ ေဒသေနလူမ်ားက ျမစ္ဝါျမစ္ကို ေရွာင္ဟီ (ပူေလာင္ေနေသာ ျမစ္) ဟု ေခၚၾကသည္။ သိပ္သည္းေသာ အနည္အႏွစ္မ်ားေၾကာင့္ ေလရႈရန္ အငန္းမရ ျဖစ္ေနေသာ ငါးမ်ား ပြက္ေနၾကျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဤသို႔ ေခၚၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အနည္အနွစ္မ်ားေၾကာင့္ ျမစ္ၾကမ္းျပင္ ျမင့္တက္ျခင္းနွင့္ အင္းအိုင္မ်ားထဲရိွ ေရပမာဏ ေလ်ာ့နည္းသြားျခင္းမ်ား ျဖစ္ပြားသည္။ သဲမုန္တိုင္း မ်ားလည္း ပို၍ ႀကီးလာျပီး၊ ျဖစ္ပြားမႈ ပိုမ်ားလာသည္။ (၂ဝဝ၂) ခုနွစ္၊ ေႏြဦးေပါက္ ရာသီ၌ ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕တြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ သဲမုန္တိုင္းတခု ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ တိုက္ခတ္ သြားခဲ့သည္။ (၂ဝဝ၄) ခုနွစ္ကလည္း ဤမုန္တိုင္းမ်ဳိး ေနာက္ထပ္တခု တိုက္ခတ္ခဲ့ျပန္ကာ၊ နံနက္ခင္း ေကာင္းကင္သည္ ျပာရာမွ နီသြားခဲ့သည္။ မြန္းလဲြခိ်န္ေရာက္ေတာ့ မည္းသြားျပန္ခဲ့သည္။ အေဝးျမင္ႏိုင္စြမ္းသည္ (၁ဝ) မီတာ အကြာအေဝး ေလာက္အထိသာ ရိွေတာ့သည္။ တိုင္းျပည္၏ အျခားေနရာမ်ားတြင္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာ ေျမငလ်င္ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွာ ေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႔ၾကာ ခဲ့ရေခ်သည္။
ျမစ္ၾကမ္းျပင္ ျမင့္တက္လာေသာ အခါ၌ ေရႀကီးမႈမ်ား ပို၍ အျဖစ္မ်ားလာသည္။ ျမစ္ဝါျမစ္၏ အေျခအေနသည္ “တရုတ္ျပည္၏ ေၾကကဲြစရာ” အျဖစ္ ဆက္လက္ ျဖစ္ပြားေနဆဲပင္ ရိွသည္။ သမိုင္းတေလွွ်ာက္မွာ ရာစုႏွစ္မ်ား နွစ္ အခ်ဳိ႕ၾကာ၊ ၾကာျပီးမွသာ ျဖစ္ပြားေလ့ရိွေသာ ျမစ္ဝါျမစ္၏ ျမစ္ေၾကာင္း ေျပာင္းလဲမႈသည္ မၾကာေသးမီ ရာစုႏွစ္မ်ားမွာ ခပ္စိပ္စိပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ (၁၉၉ဝ) ခု လြန္ေႏွာင္းပိုင္းနွစ္မ်ား အေရာက္တြင္ ျမစ္ဝါျမစ္ေရသည္ ခန္းစျပဳလာခဲ့သည္။ စက္ရံုအလုပ္ရံုသံုးနွင့္ လူသံုးအတြက္ ျမစ္ေရကို (၂) ဆင့္ ထား၍ စုပ္တင္ရသည္။ ဆိုးရြားေနေသာ အေျခအေနမွ ေန၍ ပိုေကာင္းလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ား လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ပို၍ ဆိုးလာျမဲဆိုးလာ ေနလ်က္ပင္ ရိွသည္။
(၁၉၉ဝ) ခု လြန္နွစ္မ်ား အတြင္းက ျမစ္ဝါျမစ္ေရ၏ ၄ဝ % ကို ေသာက္သံုး၍ ရခဲ့ေသာ္လည္း (၂ဝဝ၇) ခုနွစ္ အေရာက္တြင္ မူ (၃) ပံု(၁) ပံုသာ ေသာက္သံုး၍ ရေတာ့သည္။ ေရႀကီးလာလွ်င္ ေျပး၍ မလြတ္နိုင္သလို၊ ျမစ္ေရကလည္း ခမ္းေျခာက္ လာေတာ့မည္ သေဘာရိွ ေနသည္။ ေနရာေဒသ အခ်ဳိ႕မွာ ေရႀကီးမႈမ်ား ပို၍ အျဖစ္မ်ား လာသလို၊ အျခား ေနရာေဒသမ်ားမွာ သဲကႏၲာရအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ မႈ မ်ား ပို၍ အျဖစ္မ်ားလာေနလ်က္ရိွသည္။
အထိမ္းအကြပ္မဲ့စြာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ယိုယြင္း ပ်က္စီးေနသည္ကို ပို၍ပို၍ သတိျပဳမိလာသည့္ သေဘာျဖင့္ နိုင္ငံေတာ္ ေကာင္စီ က (၁၉၈၄) ခုနွစ္တြင္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးရံုးကို ေအဂ်င္စီအဆင့္သို႔ တိုးျမွင့္ လိုက္ၿပီး၊ ထိုမွတဖန္ (၁၉၈၈) ခုနွစ္တြင္ နိုင္ငံေတာ္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး ေအဂ်င္စီ (SEPA) အျဖစ္သို႔ တိုးျမွင့္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ (၁၉၈၈) ခုနွစ္မွာပင္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာ စံမွတ္ခ်က္မ်ားကို နယ္ပယ္ (၅) ခုတြင္ စတင္ က်င့္သံုးခဲ့သည္။ ၄င္းနယ္ပယ္ (၅) ခုမွာ ေလညစ္ညမ္းမႈ၊ ေရညစ္ညမ္းမႈ၊ အသံညစ္ညမ္းမႈ၊ ထုထည္ရိွေသာ အညစ္အေၾကးမ်ား ျပန္လည္ သန္႔စင္ အသံုးျပဳမႈနွင့္ စြန္႔ပစ္မႈ၊ “ၿမိဳ႕ျပ စိမ္းလန္းစို ျပည္ေရး” ေဆာင္ရြက္မႈတို႔ ျဖစ္သည္။ ဤစံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ၿမိဳ႕ႀကီးေပါင္း (၃၂) ၿမိဳ႕မွာ က်င့္သံုးခဲ့သည္။ ထိုၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားရိွ အာဏာပိုင္မ်ား၏ တနွစ္တာ လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္မႈကို အကဲျဖတ္ရာ၌ အဆိုပါ နယ္ပယ္ (၅) ခု အတြင္း ေဆာင္ရြက္မႈ မ်ားကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးထားသည္။ တကယ့္ လက္ေတြ႕၌မူ လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ မႈ ရလဒ္မ်ားကို လိမ္ညာေဖၚျပ၍ လြယ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။ (၂ဝဝ၆) ခုနွစ္ အကုန္မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ (SEPA) ၏ အစီရင္ခံစာ၌ ေဖၚျပထားသည္မွာ ဓါတ္ေငြ႕ ထုတ္လႊတ္မႈကို ၂ % ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့သည္ဟု နယ္ေျမေဒသဆိုင္ရာ အခ်က္ အလက္မ်ားက ေဖၚျပထားေသာ္ လည္း၊ အမွန္တကယ္၌ ဓါတ္ေငြ႕ထုတ္လႊတ္မႈသည္ ၂ % တိုးခဲ့သည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ျဗဴရိုအဖဲြ႕၏ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္ တိုးခဲ်႕ေရး၊ ဝန္ႀကီးဌာနမ်ား၊ အဆင့္ဆင့္ေသာ အစိုးရဌာနမ်ား အတြင္းမွာ တာဝန္ ခဲြေဝမႈ ရွင္းရွင္လင္းလင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ရိွေရးတို႔အတြက္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ (၂ဝဝ၂) ခုနွစ္တြင္ ေဘဂ်င္းသည္ ဖန္လံုအိမ္ ဓါတ္ေငြ႕ထုတ္လႊတ္မႈ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ တိုက်ဳိသေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့သည္။ ေရထိန္းသိမ္းမႈအတြက္ ရည္ရြယ္ေသာ ျပည္တြင္းဥပေဒသစ္ တရပ္ကို ျပဌာန္းခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ညစ္ညမ္းမႈ၊ စြမ္းအင္သံုးစဲြမႈ၊ ျပန္လည္သန္႔စင္ အသံုးျပဳမႈတို႔နွင့္ ဆိုင္ေသာ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းသစ္မ်ားကိုလည္း ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ဤသို႔လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ မည္မွ် ေကာင္းလာမည္နည္း ဆိုသည္ကိုမူ ေစာင့္ၾကည့္ ရေပဦးမည္။ ဗဟို အစိုးရ၏ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား အာဏာတည္ေအာင္ တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ေပးရေသာ နယ္ေျမေဒသ ဆိုင္ရာ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ျဗဴရိုအဖဲြ႕မ်ားသည္ ဝန္ထမ္း မလံုမေလာက္ ျဖစ္ေနသည့္ အျပင္၊ မိမိတို႔ စည္းကမ္းကြပ္ညွပ္ရမည့္ စက္မႈ လုပ္ငန္း မ်ားနွင့္လည္း မကင္းရာ၊ မကင္းေၾကာင္း အဆက္အဆံ ရိွေနတတ္ၾကသည္။ နယ္ေျမေဒသဆိုင္ရာ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ျဗဴရိုအဖဲြ႔ မ်ားထက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ ပိုျမင့္ေသာ အစိုးရပိုင္ စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားသည္ သတိေပးခ်က္ မ်ားကို အေရးမစိုက္ဘဲ ေနသာၾကသည္။ ညစ္ညမ္းမႈကို အဆိုးရြားဆံုး ျဖစ္ပြားေစသူမ်ားအနက္ အမ်ားစုသည္ အမွန္ တကယ္ လုပ္ငန္း အပိတ္ခံ ရစရာမရိွ (သို႔မဟုတ္) ႀကီးေလးစြာ အျပစ္ေပး ခံရစရာ မရိွေသာ နိုင္ငံပိုင္ စက္ရံု အလုပ္ရံုမ်ား ျဖစ္သည္။ နယ္ေျမအာဏာပိုင္မ်ားက ညစ္ညမ္းမႈ ျဖစ္ေစေသာ စက္မႈလုပ္ငန္း မ်ားကို အကာအကြယ္ ေပးျခင္းမ်ား ရိွတတ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ဤလုပ္ငန္းမ်ားက အခြန္ေတာ္ ဝင္ေငြကို ျဖည္တင္းေပးသည့္အျပင္၊ အလုပ္ ေနရာလည္း ေပးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
စက္ရံုအလုပ္ရံု အေတာ္မ်ားမ်ားက ဒဏ္ရိုက္ ခံရျခင္းအတြက္ ကုန္က်ေငြကို ထုတ္လုပ္ေရး ကုန္က်စားရိတ္ထဲ ထည့္သြင္း ၾကသည္။ ညစ္ညမ္းမႈ ထိန္းခ်ဳပ္ေရး စြမ္းအားကိုေတာ့မူ တိုးတက္ေအာင္ မလုပ္ၾကေခ်။ အခ်ဳိ႕ကမူ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္း မ်ားကို အလြယ္ လ်စ္လ်ဴရႈ ထားလိုက္ၾကသည္။ လိုက္နာေရးအတြက္ ကုန္က်စားရိတ္ ၾကီးေလး လြန္းလွသည္ဟု ဆင္ေျခ ေပးၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ဖမ္းမိခံရမည့္ အႏၲရာယ္ကလည္း နည္းေလသည္။ ေရတို အျမတ္အစြန္းႏွင့္ ရုပ္ဝတၳဳ အက်ဳိး ေက်းဇူးတို႔မွာ စိတ္ဝင္စားမႈက သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ စိုးရိမ္ျခင္းထက္ အပံုႀကီး သာလြန္ေနေလသည္။ တရုတ္ျပည္သည္ စြမ္းအင္ ထိေရာက္စြာ သံုးစဲြေရး (၅) ႏွစ္ စီမံကိန္း၏ ပထမႏွစ္ ျဖစ္ေသာ (၂ဝဝ၆) ခုနွစ္၏ ရည္မွန္း သတ္မွတ္ခ်က္ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္နိုင္ခဲ့ျခင္း မရိွဟူ၍ အာဏာပိုင္မ်ားအတြင္းမွ ညည္းညဴသံ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ တရုတ္ျပည္၏ ကြ်မ္းက်င္သူ ပညာရွင္ အုပ္စုတစုက ျပဳစုခဲ့ေသာ “တရုတ္ျပည္ ေခတ္မီွတည္ ေဆာက္ေရး အစီရင္ခံစာ (၂ဝဝ၇) Chinese Modernization Report 2007 တြင္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အေရး ကိစၥ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ ဖံြ႔ၿဖိဳးဆဲနွင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးၿပီး နိုင္ငံေပါင္း (၁၁၈) ႏိုင္ငံအနက္ တရုတ္ျပည္ကို နံပါတ္ (၁ဝဝ) အျဖစ္ သတ္မွတ္ ထားခဲ့သည္။
နိုင္ငံေတာ္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေရး ေအဂ်င္စီ (SEPA) ကို ဝန္ႀကီးဌာန အဆင့္သို႔ တိုးျမွင့္ေရး ေတာင္းဆိုသံ မ်ားသည္ (၂ဝဝ၇) ခုနွစ္တြင္ ခါတိုင္းထက္ ပို၍ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေပၚထြက္ လာခဲ့ျခင္းသည္ ဤျပႆနာမ်ားကို ျပတ္ျပတ္ သားသား ေျဖရွင္းမည္ဟူေသာ စိတ္မ်ား တိုးပြား လာေနလ်က္ရိွေၾကာင္း ေဖၚျပ လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဝန္ႀကီးဌာန အဆင့္သို႔ မေရာက္ ေသးဘဲနွင့္ပင္ SEPA သည္ ပို၍ လႈပ္ရွားလာခဲ့သည္။ (၂ဝဝ၇) ခုနွစ္ အေစာပိုင္း၌ တိုင္းျပည္ရိွ ထိပ္တန္း လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ေပးေရး ကုမၸဏီမ်ားနွင့္ နယ္ေျမေဒသဆိုင္ရာ အစိုးရမ်ား၏ စီမံကိန္း အသစ္မ်ားသည္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာ စံသတ္မွတ္ခ်က္ မ်ားနွင့္ မျပည့္မီသည့္အတြက္ SEPA က အားလံုးကိို အတည္ျပဳခ်က္ မေပးဘဲ ဆိုင္းငံ့ ထားခဲ့သည္။ ယခင္က ဤကုမၸဏီမ်ားနွင့္ လုပ္ငန္းမ်ား ကို မည္သူမွ် ထိဝံ့ခဲ့သည္ မဟုတ္ေခ်။ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းမ်ားကို အာဏာတည္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ လိုက္ေသာ အခါ၌ ေၾကကြဲဖြယ္ အက်ိဳးဆက္မ်ား ျဖစ္ပြားလာခဲ့သည္။ စက္ရံု တစ္ရံုဆီမွ ဆာလ္ဖါဒိုင္ေအာက္ဆိုက္မ်ား ထုတ္လႊတ္သည္ကို ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ကန္႔ကြက္ၿပီး ေနာက္တြင္ နယ္ေျမသူ နယ္ေျမ သား မ်ားက အႏိုင္ရကာ၊ စက္ရံု ပိတ္လိုက္ရသည္။
အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္သြားရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဒါသျဖစ္ကာ၊ စက္ရံုအလုပ္သမားမ်ားက နယ္ေျမသူ၊ နယ္ေျမသားမ်ားကို အၿငိဳးထား၊ မဲကုန္ၾကသည္။ လူ ၂ ဦး ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံရၿပီး၊ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဒဏ္ရာ အနာတရ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္နယ္ေျမ တစ္ခု၌မူ စကၠဴ စက္ရံု တစ္႐ံုေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား ပ်က္စီးရပါသည္ဟု ကန္႔ကြက္ေသာ လယ္သမား မ်ားကို ပုလိပ္က ဖမ္းဆီးကာ တာ၀န္ ၀တၱရား ေႏွာက္ယွက္မႈျဖင့္ အမႈ ဖြင့္ခဲ့သည္။ စီခၽြန္းျပည္နယ္၌ ပုလိပ္တေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ေသာ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပမႈ တစ္မႈမွာ ပါ၀င္ခဲ့သူ တဦးသည္ မိမိ၏ ေရွ႕ေနပင္လွ်င္ အသိေပးျခင္း မခံရေသာ တခါးပိတ္ စီရင္ စစ္ေဆးမႈအၿပီးတြင္ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသ သြားခဲ့သည္။
အမိန္႔အရ ပိတ္လိုက္ေသာ စက္႐ံုမ်ားက ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာ ျပန္လည္ ဖြင့္ၾကရာ၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး အာဏာပိုင္မ်ား မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ၾကရေလသည္။ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွသည္ ကား ယခုအခ်ိန္အထိ တရုတ္ျပည္က ႏိုင္ငံျခားမွ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္းမ်ားကို အေျမာက္အျမား တင္သြင္း ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ တန္ႏွင့္ ခ်ီေသာ အီလက္ထေရာနစ္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ား (စြန္႔ပစ္ ကြန္ျပဴတာမ်ား၊ တယ္လီေဗးရွင္း မ်ားႏွင့္ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ား) ကို တင္သြင္းကာ ျပန္လည္ျပဳျပင္၊ အသံုးျပဳ ေနလ်က္ရွိသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ျပည္တြင္းမွ ထုတ္လုပ္ထားေသာ အဆိပ္ပံုႀကီးမွာ ေနာက္ထက္အဆိပ္မ်ား ထပ္ေလာင္းေပး လိုက္ေလသည္။
တရုတ္ျပည္သည္ ကမၻာ၏ ဧရာမ ေျမေနရာ အက်ယ္အ၀န္းႀကီးကို ေနရာယူထားျပီး၊ လူဦးေရကလည္း ဤမွ် မ်ားျပား လွသည္ျဖစ္ရာ ၄င္း၏ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနသည္ ကမၻာ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ တည္ၿငိမ္ ေရးအတြက္ အေရးႀကီးေနေလသည္။ တရုတ္ျပည္သည္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုၿပီးလွ်င္ ကမၻာေပၚတြင္ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ ဒုတိယ အမ်ားဆံုး ထုတ္လႊတ္ေသာ တိုင္းျပည္ျဖစ္သည္။ ရုရွား၊ ဂ်ပန္၊ ဂ်ာမဏီတို႔၏ ေရွ႕က ေျပးေနသည္။ တရုတ္ျပည္သည္ စီးပြားေရး တိုးခ်ဲ႔မႈအတြက္ ေလာင္စာကို တိုး၍ တိုး၍ လိုအပ္ေနလ်က္ ရွိျခင္း၊ ေလာင္စာ သံုးစြဲရာ၌ ဖြံ ့ၿဖိဳးၿပီး တိုင္းျပည္မ်ားႏွင့္ စာလွ်င္ ထိေရာက္္မႈ အလြန္နည္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္၊ အကယ္၍ သည္အတိုင္း လႊတ္ထားလွ်င္ (၂၀၅၀) ခုႏွစ္ အေရာက္တြင္ ၄င္း၏ ဓါတ္ေငြ ့ ထုတ္လႊတ္မႈ ပမာဏသည္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ထုတ္လႊတ္မႈ ပမာဏ၏ (၂) ဆ ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေနာက္ကြယ္က သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ေ၀ဒနာမ်ား ဤအတိုင္းသာ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ဖ်က္ဆီးေသာ တိုင္းျပည္ မ်ိဳး ဆက္ျဖစ္ေနမည္ ဆိုပါက ကမၻာၿဂိဳဟ္၏ က်န္ေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားအေပၚ ၄င္း၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမ်ားသည္ ပို၍ ဆိုးရြား လာႏိုင္ပါသည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ ႏိုင္ငံတကာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ လႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တရုတ္ျပည္အား ႏိုင္ငံစံု သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္မ်ားတြင္ လက္မွတ္ ေရးထိုးေအာင္ ႀကိဳးစား ဆြဲေဆာင္ခဲ့ ၾကသည္။ တရုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက စာနာမႈ ရွိၾကေသာ္လည္း ဤသေဘာတူ စာခ်ဳပ္မ်ားမွာ ပါရွိေသာ ဥပေဒမ်ား အာဏာ တည္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေရးအတြက္ ေငြေၾကး မတတ္ႏိုင္ပါဟု ဆိုၾကသည္။
သို႔ရာတြင္ လွ်ိဳေျမာင္ ၃ သြယ္ဆည္ႏွင့္၊ ေတာင္ပိုင္းမွ ေျမာက္ပိုင္းသို ့ေရသြယ္ပို႔ေရး စီမံကိန္း လုပ္ငန္း ကဲ့သို႔ေသာ ေငြကုန္ ေၾကးက် လည္း အႀကီးအက်ယ္မ်ားျပီး၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ မွာလည္း ထိခိုက္ဖြယ္ရွိေသာ စီမံကိန္းမ်ား ခ်မွတ္၊ အေကာင္အထည္ ေဖၚသည္ ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ကိစၥသည္ တရုတ္ အစိုးရ၏ လုပ္ငန္းအစီအစဥ္မွာ အေရးပါ ေသာ ကိစၥ မဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္းေနပါသည္ဟု အခ်ိဳ ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေထာက္ျပၾကသည္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ အနိမ့္ဆံုး လိုအပ္ေသာ ေငြေၾကး ပမာဏသည္ အမ်ိဳးသား ထုတ္ကုန္ စုစုေပါင္း တန္ဖိုး၏ ၂% ႐ွိသည့္အနက္ တရုတ္ျပည္သည္ ေလာေလာ ဆယ္၌ ၀ .၇ % ကိုသာ သံုးစြဲေလသည္။
ႏိုင္ငံတကာ ေငြေၾကး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက လိုအက္စ္ကုန္းျမင့္ ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္လာေရး စီမံကိန္းကဲ့သို႔ေသာ စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ ေငြေၾကးထုတ္ေခ်းထားခဲ့ျပီးျဖစ္
လူထုထဲမွာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အသိအျမင္မ်ား ပိုရွိလာခဲ့သည္မွာ အစိုးရ၏ ထုတ္ျပန္အသိေပးမႈ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ တီယန္ဂ်င္ႏွင့္ ရွန္ဟိုင္းကဲ့သို႔ေသာ ၿမိဳ႕ ၾကီး အေတာ္မ်ားမ်ား၌ ညစ္ညမ္းမွဳ အမ်ိဳးအစားအခ်ိဳ ့ ကို ထိန္းခ်ဳပ္ ရာ၌ ေအာင္ျမင္မွဳမ်ား ရေနေၾကာင္း သတင္းမ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ သန္႔ရွင္းေသာ ပတ္၀န္းက်င္သည္ ႏိုင္ငံ ျခားရင္းႏွီး ျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ား ဆြဲေဆာင္ေရး အစီအစဥ္တြင္ အေရးၾကီးေၾကာင္းကို အထူးသျဖင့္ ရွန္ဟိုင္း အာဏာပိုင္းမ်ား သိထားၾကသည္ျဖစ္ရာ၊ သန္႔ရွင္းေသာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ တရပ္ ဖန္တီးေရးအတြက္ အားတက္သေရာ ၾကိဳးပမ္းၾကသည္။ အျခားျမိဳ ့ၾကီးမ်ား ကလည္း အတိုင္းအတာ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ၾကိဳးပမ္းၾကသည္။ အျခားျမိဳ ့ၾကီးအမ်ားစုသည္ ရွန္ဟိိုင္းႏွင့္ စာလွ်င္ ၾကြယ္၀မႈအလြန္ နည္းသည္ျဖစ္ရာ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ ရွန္ဟိုင္းေလာက္ အရင္းအျမစ္မ်ားမ်ား မတတ္ႏိုင္ၾကေခ်။ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ျပႆနာမွ
ေန၍ (ျဖစ္ေပၚလာဖြယ္ရာ ရွိေသာ) ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲအတြက္ တြန္းအားမ်ား ျဖစ္ေပၚလာမည္ကို တရုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက စိုးရိမ္ေနၾကသည့္ ၾကားထဲကပင္ တရုတ္ျပည္မွာ “အစိမ္းေရာင္ ” လႈပ္ရွားမႈမ်ား ၾကီးထြား လာေနလ်က္ ရွိသည္။
အမ်ိဳးသမီးတဦးသည္ ဒီဗီြဒီ အေခြအတုထဲမွ Erin Brockovich အမည္ရွိ ရုပ္ရွင္ကားကို ၾကည့္မိရာမွ ေန၍ ပတ္၀န္းက်င္အေရး လႈပ္ရွားသူ တဦးျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထိုရုပ္ရွင္ကားသည္ အေမရိကန္ျပည္၏ နာမည္ၾကီး ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးတခုမွာ ၀င္ေရာက္ အလုပ္ လုပ္ျပီးေနာက္ ေအာင္ျမင္မႈ ရသြားခဲ့ေသာ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီးတဦး၏ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ဆည္မ်ား ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စိုးရိမ္မကင္းစိတ္မ်ားက သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ၾကီးထြားေစပါသည္။ မျဖစ္မေန ေနရာေရႊ ့ေျပာင္း ေပးရေသာ သူမ်ားအတြက္ ကတိေပးထားေသာ ေနအိမ္သစ္မ်ားႏွင့္ အျခား ေလ်ာ္ေၾကးမ်ား မရရွိတတ္ေသာ အျဖစ္မ်ားကို သိထားၾကသျဖင့္ လႈပ္ရွားသူမ်ားသည္ ပို၍ တက္ၾကြလာခဲ့ၾကသည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ပိုေကာင္းလာျခင္းႏွင့္ ကာလ တာရွည္စြာ ျငိမ္းခ်မ္းေနျခင္းတို ့ေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္၏ မူလကတည္းက မ်ားျပားလွေသာ လူဦိးေရသည္ သိသိသာသာၾကီး တိုးလာခဲ့သည္။ မိသားစု စီမံကိန္းလိုအပ္ေၾကာင္း တရုတ္ျပည္သူ ့သမၼတ ႏိုင္ငံ၏ ၾကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား သိသိသာသာ ရရွိခဲ့သည္ မွန္ေသာ္လည္း လူဦးေရ ပမာဏကို တည္ျငိမ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးေခ်၊ ဤအခ်က္က စီးပြားေရးၾကီးထြားမွဳအေပၚ သက္ေရာက္ေနလွ်က္ရွိသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ပို၍ပို၍ ဦးေရ မ်ားျပား လာေနလ်က္ရွိေသာလူ မ်ား၏ လူေနမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာေအာင္ ၾကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားေၾကာင့္ လက္ရွိ သယံဇာတမ်ားကို တိုး၍တိုး၍ ထုတ္ယူေနရကာ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ယိုယြင္းမႈမ်ားသည္ လည္း စိုးရိမ္ဖြယ္ရာျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဤအခ်က္မ်ားေၾကာင့္လည္း စီးပြားေရးၾကီးထြားမွဳမွာ၄င္း၊ အမ်ားျပည္သူတို႔၏ အေထြေထြ က်န္းမာေရးမွာ၄င္း ထိခိုက္ခံေနရလ်က္ရွိသည္။
က်န္းမာေရး၊ လူေနမႈ အေျခအေန၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ စီးပြားေရး ၾကီးထြားမႈတို႔သည္ တခုႏွင့္ တခု ေပြလီစြာ ယွက္လိမ္ ေနၾက ေၾကာင္းကို ပါတီႏွင့္ အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ား သိၾကပါသည္။ ဤအရာကိစၥမ်ားကို တခုႏွင့္တခု ညွိႏႈိင္းခ်ိန္ဆရေသာ အလုပ္သည္ လြယ္ကူလွေသာ အလုပ္မဟုတ္သည့္ အျပင္ လူထု အျမင္အရ ဆိုလွ်င္ ေပါက္ကြဲမႈမ်ား ျဖစ္လာစရာ ႐ွိပါသည္။ လုပ္ငန္းတာ၀န္က ၾကီးေလးလွသည့္အျပင္၊ လက္ ေအာက္ခံအဖြဲ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ အမ်ားျပည္သူတို ့ အတိအက်လိုက္နာေအာင္ စြမ္းေဆာင္အားကလည္း ဗဟိုအစိုးရမွာ ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္း ေနလ်က္႐ွိသည္ျဖစ္ရာ၊ ဤဘ၀အရည္အေသြး ဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ားကို အလြယ္တကူ သို႔တည္းမဟုတ္ မၾကာမီမွာ ေျဖ႐ွင္းႏိုင္မွ ေျဖ႐ွင္းႏိုင္ပါ့မလားဟု သို႔ေလာ၊ သို ့ေလာ ေတြးစရာျဖစ္ေနပါသည္။ ။
(ျပီးပါျပီ။)
0 comments: