ေရႊလင္းေျမ

Franklin D. Roosevelt
32nd President of the United States
March 4, 1933 – April 12, 1945

သို႔ျဖစ္ေစကာ က်ေနာ္တို႔သည္ သမၼတတေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ရသည့္အခါတိုင္း ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရရွိရန္ ေမွ်ာ္လင့္ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ မေရရာ မေသခ်ာမႈမ်ား ဖံုးလႊမ္းေနသည့္ အက်ပ္အတည္းကာလမ်ားတြင္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရရွိရန္ ေမ်ွာ္လင့္ေတာင့္တတတ္သည္။
အပူအပင္ကင္းမဲ့ေသာ ကာလမ်ားတြင္ကား ေခါင္းေဆာင္ကို လိုခ်င္သလိုလို မလိုခ်င္သလိုလို ဒြိဟ ျဖစ္ေနတတ္သည္။

စင္စစ္ ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္ကား ပင္ပန္းခက္ခဲေသာအလုပ္တို႔ကို လုပ္ေဆာင္ရန္ လႈံ ့ေဆာ္တြန္းထိုးတတ္သည္။ တည္ဆဲအေနအထားကို ဆန္းစစ္စိန္ေခၚတတ္သည္။ အေရးပါေသာ ေျပာင္းလဲမႈႀကီးမ်ားကို ျဖစ္ထြန္းေစတတ္သည္။


Vladimir Lenin
Chairman of the Council of People's Commissars of the Soviet Union
30 December 1922 – 21 January 1924

ေခါင္းေဆာင္မႈကိစၥရပ္သည္လည္း အျခားနည္းတူပင္ သူ ့အခ်ိန္ႏွင့္သူ ေပၚထြန္းလာရပါသည္။ ျပည္သူလူထုက သူတို႔အားေခါင္းေဆာင္မႈေပးရန္ လိုလားေတာင့္တေနသည့္အခ်ိန္မွာမွ ေခါင္းေဆာင္လည္း ေပၚထြန္းလာရသည္။ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္ျပည္၌ ခ်ာခ်ီေပၚထြန္းလာရသလိုမ်ဳိး။ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၌ ရုစ္ဗဲ့လ္ဒ္ ေပၚထြန္းလာရသလုိမ်ဳိး။ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ရုရွားျပည္၌ လီနင္ ေပၚထြန္းလာရသလိုမ်ဳိး။


Sir Winston Churchill
Prime Minister of the United Kingdom
26 October 1951 – 7 April 1955

ထိုသို ့ေပၚထြန္းလာေသာ ေခါင္းေဆာင္သည္ ရိုးစင္း၍ လိုရင္းေရာက္ေသာ စကားကို ထိထိမိမိ ေျပ ႏိုင္ရမည္။ ႀကီးက်ယ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ဟူသမွ်သည္ အခက္ကိုလြယ္ေစၿပီး အရႈပ္ကို ရွင္းသြားေစႏိုင္သည့္ သူမ်ား ျဖစ္သည္။
ေခါင္းေဆာင္သည္ ဆန္႔က်င္ေ၀ဖန္မႈမ်ား၊ အေခ်အတင္ျငင္းခုန္မႈမ်ား၊ ဇေ၀ဇ၀ါသံသယမ်ားကို ေဖာက္ထြက္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး လူတိုင္းနားလည္သေဘာေပါက္ကာ စိတ္ထဲစြဲသြားေစမည့္ ေျဖရွင္း ခ်က္မ်ဳိးကို ေပးတတ္သည္။

ေသြး ေခြ်း မ်က္ရည္ႏွင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈတို႔ကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ထားရန္ ခ်ာခ်ီက ၿဗိတိသွ်လူမ်ဳိးတို႔အား သတိေပးခဲ့သည္။ ငါတို႔မွာ ငါတုိ ့ရဲ့ ေၾကာက္စိတ္တခုပဲ ေၾကာက္စရာ ရွိတယ္ဟု ရုစ္ဗဲ့လ္ဒ္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားတို႔ကို ေျပာခဲ့သည္။ လယ္ေျမႏွင့္ ေပါင္မုန္႔ကို ေပးမည္ဟု လီနင္က စစ္ပန္းေနေသာ ရုရွားလယ္သမားတို႔ကို ကတိျပဳခဲ့သည္။ ေျဖာင့္စင္းရိုးရွင္းေသာ စကားမ်ား ျဖစ္ပါဧ။္ သို႔ေသာ္ အလြန္ခြန္အားရွိေသာ စကားမ်ားလည္း ျဖစ္ေပသည္။


1967 Portrait of Mao Zedong
1st Chairman of the Communist Party of China

က်ေနာ္တို ့ဧ။္စိတ္ကူးထဲတြင္ ေခါင္းေဆာင္အရည္အခ်င္း၊ ေခါင္းေဆာင္ဂုဏ္ရည္ ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ရုပ္ပံုလႊာတခု ရွိေနသည္။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အမွတ္လကၡဏာပင္ ရွိေနသည္။ ေခါင္းေဆာင္တို ့အေနႏွင့္ အရပ္အေမာင္းရွည္ဖို ့မလိုအပ္ေသာ္လည္း မ်က္လံုးမ်က္ဖန္ ႏွာတံပါးစပ္ စသည့္ အဂၤါရပ္တို ့သည္ သာမန္ရွိရိုးရွိစဥ္ထက္ ႀကီးမားေပၚလြင္ၿပီး ခန္ ့ညားသည့္အသြင္ကို ေဆာင္ေနရမည္။ ဂြ်န္ဆင္ဧ။္ ႏွာေခါင္းမ်ဳိး၊ အီေကဧ။္ ပါးစပ္မ်ဳိး။
ထူးျခားသည့္ အျပင္အဆင္ အ၀တ္တန္ဆာသည္လည္း ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဧ။္ရုပ္ပံုလႊာအတြက္ အသံုး၀င္ပါသည္။ လင္ကြန္းဧ။္ ဦးထုပ္ပံုမ်ဳိး။


Abraham Lincoln at age 54, 1863
16th President of the United States
March 4, 1861 – April 15, 1865

က်ေနာ္တို ့သည္ မိမိဧ။္ေခါင္းေဆာင္ကို သာမန္လူထက္ ထူးျခားသာလြန္ေစခ်င္သည္။ သမတဖို႔ဒ္ဧ။္ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္တခုမွာ ရုပ္ရည္သြင္ျပင္ႏွင့္ အ၀တ္အစားတြင္ ဘာမွမထူးျခားသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုက သူ ့အေပၚ မစြဲၿငိ။ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္တြင္ ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ စိတ္ထဲစြဲၿငိသြားေစမည့္ ဥပဓိမ်ဳိး ရွိရမည္။ အလြယ္တကူ ေမ့ေပ်ာက္၍ မရႏိုင္ေသာ ဥပဓိမ်ဳိး ရွိရမည္။

သာမန္လူမ်ားစု မတတ္ႏိုင္ေသာ ကိစၥရပ္မ်ဳိးကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ဧ။္ ဂုဏ္ရည္ ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္သမတ ရုစ္ဗဲ့လ္ဒ္သည္ ပိုလီယုိေရာဂါကို ေက်ာ္လႊား လြန္ေျမာက္ခဲ့ သည္။ ေမာ္စီတုန္းသည္ အသက္ခုနစ္ဆယ္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္တြင္ ယန္စီျမစ္အတြင္း ေရကူးခဲ့သည္။


John F. Kennedy
35th President of the United States
January 20, 1961 – November 22, 1963

က်ေနာ္တို ့သည္ မိမိေခါင္းေဆာင္ကို ကိုယ္ႏွင့္မရိုးမစြဲ မျဖစ္ေစခ်င္ၾက။ အရည္အေသြး အႏွစ္သာရအားျဖင့္ မ်ားစြာထူးျခားသာလြန္ေစခ်င္သည္။ သို ့ျဖစ္ေစကာ မိမိႏွင့္ အလြန္အမင္းကြဲျပားျခားနား လြန္းျပန္လွ်င္လည္း လက္သင့္မခံ ျငင္းဆန္ခ်င္ျပန္သည္။ အက္ဒ္လိုင္း စတီဗင္ဆင္သည္ ပညာတတ္ ဆန္လြန္းသည္။ နယ္လ္ဆင္ေရာ့က္ဖဲလားသည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လြန္းသည္။

တကယ္ရွိသည့္ အရည္အခ်င္းထက္ ပုိရွိသည္ဟု ထင္လာရေအာင္ ဖန္တီးတင္ျပတတ္ေသာ ရုပ္ျမင္သံၾကားသည္ပင္ က်ေနာ္တုိ ့သိမွတ္ထားသည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအရည္အေသြးတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ အရွိကို မရွိျဖစ္ေအာင္၊ မရွိကို အရွိျဖစ္ေအာင္ မလုပ္တတ္။ ရုပ္ျမင္သံၾကားသည္ နစ္ကဆင္ဧ။္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက စိတ္မခ်ျဖစ္မႈကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ဟန္ဖေရဧ။္ ကိုယ့္အသံကိုယ္ စြဲလန္းလြန္းေနပံုကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။


Richard Nixon
37th President of the United States
January 20, 1969 – August 9, 1974

ေခါင္းေဆာင္တေယာက္သည္ အာဏာအသံုးျပဳပံုကို သိရမည္။စင္စစ္ ေခါင္းေဆာင္မႈလုပ္ငန္းသည္ အာဏာသံုးျခင္းလုပ္ငန္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္အေနနွင့္ အာဏာသံုးပံု သံုးနည္းကို သူသိေၾကာင္း ျပသႏိုင္ရမည္။ တည္ၿငိမ္ခုိင္မာမႈကို ထုတ္ေဖာ္ျပသႏိုင္စြမ္းရွိရမည္။ ဖို႔ဒ္ကဲ့သို ့ ပံုမက်ပန္းမက် ရုပ္ခႏၶာမ်ဳိး မရွိရ။ ကာတာကဲ့သို ့ မ်က္ေစ့ ကစားလြန္းျခင္းမ်ဳိး မရွိရ။ တည္ၾကည္ေလးနက္ေသာ ရာဇအိေျႏၵမ်ဳိး ရွိရမည္။

ေခါင္းေဆာင္တေယာက္သည္ ကေခ်သည္တေယာက္ဧ။္ တင့္တယ္လွပမႈမ်ဳိး ရွိရမည္ဟု တရုတ္ ေတြးေခၚရွင္ တေယာက္က ေကာက္ခ်က္ခ်ဖူးသည္။ အလြန္ပညာပါေသာစကား ျဖစ္ပါသည္။
ေခါင္းေဆာင္တေယာက္သည္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈကင္းရွင္းၿပီး ယံုၾကည္မႈအျပည့္အ၀ရွိေသာ အသြင္အျပင္မ်ဳိး ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ မည္သို ့လုပ္ရမည္ကို သိသည္။ သူဧ။္လမ္းေလွ်ာက္ဟန္သည္ ခုိင္မာရမည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရမည္။ ကယိမ္းကယိုင္ မျဖစ္ရ။ ေပါ့တီးေပါ့ဆ မျဖစ္ရ။

လင္ကြန္း၊ ရုစ္ဗဲ့လ္ဒ္၊ ထရူးမင္း၊ အီေက၊ ကေနဒီတို ့ ရယ္ေမာသလိုမ်ဳိး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ၿပံဳးရႊင္ရယ္ေမာႏိုင္ရမည္။ သူတပါး ျပက္ရယ္ျပဳခ်င္စရာေကာင္းေသာ နစ္ကဆင္ႏွင့္ ကာတာ တို႔ဧ။္ မအီမသာ အၿပံဳးမ်ဳိးကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ရမည္။ ရိုနယ္လ္ရီဂင္သည္ ရုပ္ရွင္မင္းသားအျဖစ္ သရုပ္ ေဆာင္ခဲ့ဖူးရာ ယင္းသရုပ္ေဆာင္အတတ္ပညာကို သံုး၍ ကာတာနဲ ့စကားစစ္ထုိးရာ၌ အသာစီးရခဲ့သည္။ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးေသာ အမူအရာႏွင့္ ေဖာ္ေရြရည္မြန္ေသာ ဟန္ပန္တို ့ေၾကာင့္ ပရိသတ္က သူ ့ကို သမၼတအျဖစ္ ျမင္လာၿပီး ကာတာကိုေတာ့ စိန္ေခၚသူတေယာက္အျဖစ္သာ ျမင္သြားေစခဲ့သည္။

ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာတြင္ အမွန္တရားတခု ရွိသည္။ ျပည္သူလူထုကို သူတို ့သြားခ်င္သည့္ေနရာသို႔သာ ဦးေဆာင္ေခၚယူ သြားႏိုင္လိမ့္မည္ဟူေသာ အမွန္တရား ျဖစ္ပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္လည္း ျပည္သူလူထု သြားခ်င္ေသာ ေနရာဆီသို႔သာ သြားရပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္က ေျခတလွမ္း ေစာရမည္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားတို႔သည္ စီးပြားေရးဆုတ္ကပ္ႀကီးအတြင္းမွ ရုန္းထြက္ခ်င္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ရုန္းထြက္ႏိုင္ေၾကာင္း ရုစ္ဗဲ့လ္ဒ္က ေျပာခဲ့သည္။

၁၉၄၀ ခုႏွစ္တြင္ အရံႈးပြဲမ်ားရင္ဆိုင္ေနရေသာ္ျငား စစ္ႀကီးကို ႏိုင္ႏိုင္သည္ဟု ၿဗိတိသွ်လူမ်ဳိးတို ့ ယံုၾကည္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ခ်ာခ်ီက ယင္းယံုၾကည္ခ်က္ မွန္ကန္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္။


Aung San
13 February 1915- 19 July 1947 (aged 32)

ေခါင္းေဆာင္တေယာက္သည္ ျပည္သူလူထုဧ။္ အလိုဆႏၵလႈိင္းလံုးႀကီးမ်ားကို စီးဧ။္။ ျပည္သူလူထုဧ။္
ေမွ်ာ္လင့္ရည္မွန္းခ်က္ ဒီေရႏွင့္အတူ စီးေမ်ာေရြ ့လ်ားဧ။္။ ျပည္သူလူထုဧ။္ အနက္ရႈိင္းဆံုး လိုလား ေတာင့္တခ်က္မ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ဧ။္။

ခါင္းေဆာင္တေယာက္အေနႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားေသာ ႏိုင္ငံတခုကို စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲလာေအာင္ မည္သို႔မွ် မလုပ္ႏိုင္။ စစ္တိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ထားေသာ ႏိုင္ငံတခုကိုလည္း ဘယ္လိုမွ မတားျမစ္ႏုိင္။

ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဧ။္ရည္မွန္းခ်က္သည္ ႏိုင္ငံဧ။္ စိတ္ခံစားမႈအေနအထားႏွင့္ တသားတည္း က်ေနရမည္။ ေခါင္းေဆာင္ဧ။္ အလုပ္မွာ ျပည္သူလူထုဧ။္ စြမ္းရည္စြမ္းအားႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားကို စုစည္းေပးဖို ့ျဖစ္သည္။ ယင္းစြမ္းရည္စြမ္းအားႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵတို ့ကို အရိုးရွင္းဆံုး စကားလံုးတို ့ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုေဖာ္ျပေပးဖို ့ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုကို တက္ၾကြရွင္သန္ေအာင္ လႈံ ့ေဆာ္ေပးဖို ့ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထု အလိုရွိေသာအရာတို႔ကို   အေရးႀကီးေသာအရာ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ အရယူ ႏုိင္ေသာအရာအျဖစ္ ျမင္လာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးဖို ့ျဖစ္သည္။

အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္မွာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူသည္ က်ေနာ္တို႕ဧ။္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားကို ဂုဏ္တင္ ခ်ီးေျမွာက္ရပါမည္။ ျပည္သူလူထုသည္ ႀကီးက်ယ္ေသာ သမုိင္းကို ဖန္တီးရာတြင္ ပါ၀င္ေနေၾကာင္း သေဘာေပါက္လာေအာင္ ရွင္းျပရပါမည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးရွိသူမ်ားအျဖစ္ ျမင္လာေအာင္ အေရးပါသူမ်ားအျဖစ္ ဂုဏ္ယူလာေအာင္ လုပ္ေပးရပါမည္။

ခ်ာခ်ီသည္ သူဧ။္စကားတို ့ျဖင့္ ၿဗိတိသွ်လူမ်ဳိးတို ့ရင္ဆိုင္ေနရေသာအရႈံးကို မဟာေအာင္ပြဲဆီသို႔ လွည့္ေျပာင္းေပးခဲ့သည္။ ရုစ္ဗဲ့လ္ဒ္ဧ။္ စကားတို ့သည္ ပုလဲဆိပ္ကမ္း၌ အေမရိကန္သေဘၤာမ်ား နစ္ျမဳပ္ ဆံုးရႈံးမႈကို ေခ်ာက္ခ်ားသိမ္ငယ္စရာအျဖစ္မွ အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးအျဖစ္သို ့ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္သည္ က်ေနာ္တို ့ဧ။္ ဆင္ျခင္တံုဥာဏ္ကို ဆြဲငင္ရမည္ မဟုတ္ဘဲ က်ေနာ္တို႔ဧ။္ အေတြးမ်ားကို ဆူပြက္လာေအာင္ လႈံ ့ဆြေပးရမည္။


Mohandas Karamchand Gandhi
2 October 1869 - 30 January 1948 (aged 78)

ႀကီးက်ယ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္သည္ ေၾကာင္းက်ဳိးမညီေသာ ဂုဏ္ရည္တခုကို ပိုင္ဆိုင္ေနရမည္။ လက္ေတြ ့အခ်က္အလက္တို႔ကို လက္သင့္မခံ ရင္မဆိုင္ေသာ ေခါင္းမာသည့္ ျငင္းဆန္မႈမ်ဳိး ရွိရမည္။ သူတပါးကို ကူးစက္သြားေစႏိုင္သည့္ အေကာင္းျမင္ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ရွိရမည္။ ျပည္သူလူထုအေနႏွင့္ ဘာမွမက်န္ေအာင္ ဆံုးရႈံးသြားေလၿပီဟု ခံစားေနရသည့္တိုင္ အကုန္မဆံုးရႈံးေသးပါဟု လက္ခံလာေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိရမည္။

ႀကီးက်ယ္ေသာေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဧ။္ အႀကံေပးပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ေရခဲတံုးတမွ် ေအးစက္ေနေသာ္လည္း ႀကီးက်ယ္ေသာေခါင္းေဆာင္သည္ကား ေတေဇာဓာတ္အပူမီးကို ဆက္လက္ ပိုင္ဆိုင္ထားရမည္။ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရူးသြပ္မႈ မီးပြားကေလးကို ဆက္လက္ ပိုင္ဆုိင္ထားရမည္။

ေခါင္းေဆာင္တေယာက္သည္ က်ေနာ္တုိ ့ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးသေရြ ့ေရာက္လာမည္ကား မဟုတ္။ ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္ကား က်ေနာ္တို႔ဧ။္ စိတ္ကူးအိပ္မက္မ်ားႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ပံုေဖာ္ေပးျခင္း၊ က်ေနာ္တို ့ဧ။္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္ ့မႈမ်ားကို မူ၀ါဒမ်ား စီမံခ်က္မ်ား အျဖစ္သို ့ေျပာင္းလဲေပးျခင္း စသည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တို ့ျဖင့္ က်ေနာ္တို ့ဧ။္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို က်ေနာ္တုိ႔ဖာသာ ျပန္ျမင္လာေအာင္ လုပ္ေပးသည့္ ေၾကးမံုမွန္ျပင္တခုသာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

က်ေနာ္တုိ႔ဧ။္ အင္အားသည္ ေခါင္းေဆာင္ကို သန္မာေစဧ။္ က်ေနာ္တို႔ဧ။္ သႏၷိ႒ာန္သည္ ေခါင္းေဆာင္ကို ခုိင္မာေစဧ။္ က်ေနာ္တို႔ဧ။္ ရဲစြမး္သတၱိသည္ ေခါင္းေဆာင္ကို သူရဲေကာင္းအာဇာနည္ ျဖစ္ေစဧ။္


Aung San Suu Kyi
19 June 1945 (age 66)

ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္ က်ေနာ္တို႔၌ ရွိေသာ အေကာင္းျမတ္ဆံုး စံျပဂုဏ္ရည္တို႔ဧ။္ သေကၤတျဖစ္ဧ။္
ထိုေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔တြင္ ယင္းဂုဏ္ရည္မ်ား ခ်ဳိ႕ယြင္းေနသည့္အခါ ေခါင္းေဆာင္ကို က်ေနာ္တို ့ မေမြးထုတ္ေပးႏိုင္။ က်ေနာ္တို႔ဧ။္ ကြ်မ္းက်င္မႈမ်ား၊ နည္းပရိယာယ္မ်ား အားလံုးျဖင့္လည္း ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကို ေမြးထုတ္၍ မရႏိုင္။ စင္စစ္ေသာ္ကား ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္ က်ေနာ္တို ့ အားလံုးကို စုေပါင္းထားေသာ အရာသာ ျဖစ္ပါဧ။္။         ။

ေမာင္သာမည

ဒီေခတ္မွာ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ကြန္ပ်ဴတာေတြေခတ္စားေနေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို ေမ့ထားၾကတာ မ်ားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကိုေမ့ေနေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ ေခါင္းငံု႔ခံရတယ္။

1.    Harvard University

2.    Yale University
 
3.    Princeton University
 
4.    Stanford University
 
5.    University of California, Berkeley
 
6.    University of Michigan, Ann Arbor
 
7.    University of Chicago
 
8.    Duke University
 
9.    University of California, Los Angeles
 
10.    Massachusetts Institute of Technology
 




တင္ညြန္႔