ေရႊလင္းေျမ

တကယ္ေတာ့ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ရဲ႕အထင္ကရစာဆိုေတာ္ၾကီး ေႏွာင္းေခတ္ ပညာရွင္ ေတြက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ရွိတ္စပီယားလို႔ အမည္တပ္ခံရတဲ့စေလဦးပုညဟာ ရုပ္ဆင္း အဂၤါ ျပည့္စံုသူမဟုတ္ပါ။ ေျခတစ္ဖက္သိမ္ကာ လက္တစ္ဖက္ကလဲေသးျပီ ေမြးရာပါ ဒုကိၡတပါ။ ဒါေပမယ့္ ပညာဥာဏ္ပါရမီ ရင့္သန္လွသူမို႔လဲ သူရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ေနခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွလည္း  သူ႔ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို ေဖၚထုတ္ ေစာ္ကားရဲမယ္မထင္ပါ။ သူနဲ႔တစ္ေခတ္တည္းေပၚခဲ့တဲ့ ေခတ္ျပိဳင္စာဆို အခ်ဳပ္တန္း ဆရာေဖက လြဲရင္ေပါ့။ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖဆိုတာကလည္း သူေခတ္နဲ႔သူေတာ့ ေခသူမဟုတ္ပါ။ ဦးပုညလို အႏုအလွေတြထိမီတဲ့ စာသားေတြ မသံုးႏိုင္ေပမယ့္ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ကိုကေလာင္သြားနဲ႔ မေၾကာက္မရြံ႕ကလိရဲတဲ့  အာဇာနည္စာဆို တစ္ဦးပါ။ ဦးပုညနဲ႕ဆရာေဖတုိ႔ဟာ ေခတ္ၿပိဳင္ေဖာ္ေခတၿ္ပိဳင္ဖက္ေတြမို႔ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းေျပာရင္ တစ္ေယာက္ကိုခ်န္္ထားလို႔မရပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လည္း မညွာတမ္းတိုက္ခိုက္ေရးသားၾကသူေတြျဖစ္ပါတယ္။
စာေကာင္းရင္ 
မေအေပးေတြက 
စေလေရး ဆိုၾကျပန္တယ္   
တို႔မ်ားက် ဥာဏ္မမီွတယ္  
ကံမပီညစ္ႏြမ္း..... ဆိုျပီး အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖက စေရးေတာ့ စာေပတိုက္ပြဲၾကီးျဖစ္လာပါတယ္။
 
သူမတူေအာင္အသားမည္းလွတဲ့ဆရာေဖကို ရည္ရြယ္ျပီး
 
ခါးေတာင္းက်ဳိက္ 
ပိတုန္းပိတ္နဲ႔ 
က်ဳံးထိပ္ကငေဖ  
ကုန္းျပိတၲာတေစၦလို 
အသေရဟိတ္ႏြမ္း   
မႏႈိင္းအပ္မယွဥ္ရာ  
နင္ဘာေျပာ ေဟာ့ရမ္း.....ဆိုတဲ့ေတးထပ္ကိုေရးလို႔ ဆရာေဖကို နံမည္ေခၚျပီး ေျပာင္ေျပာင္ၾကီးတြယ္ခဲ့ပါတယ္။ 


ဒါကိုမေက်နပ္တဲ့ဆရာေဖကလည္း

ကဗ်ာစီ ေမာင္ပုည
ေဆာင္ဂုဏ္ျပ ထုတ္လွ်င္
ေတာင္ခ်ံဳက ပုတ္သင္လို
ကုပ္ခြင္သိမ္ လက္ေသး။
မင္းေျမွာက္လို ့
သင္းေလာက္ေက်ာ္သည္
ထြင္းေဖါက္ေကာ္ ဥာဏ္မ်ိဳးႏွင့္ေဝး...............အစရွိတဲ ့ေတးထပ္နဲ ့ ျပန္ခြပ္တာေပါ ့။ 
 (ေတးထပ္အျပည့္အစံုေတာ့မေတြ ့မိပါ၊ ပညာရွင္မ်ား ရွာေဖြႀကဆဲလို ့ထင္ပါတယ္။) 
အဲဒီမွာ ဦးပုညနည္းနည္း ျငိမ္သြားတယ္။ ျပန္တီးတဲ ့ စာထြက္မလာေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ္ ့ ေနေသးသပခ်ံဳထဲက ခ်ိဳေသြးတျမျမ ဆိုတာလို အႀကံထုတ္ေနတာေနမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာထပ္ျပီး မီးေဆးဖို ့ အလဲထိုးဖို ့ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖရဲ  ့ ဘက္ေတာ္သားေတြက
မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ထပ္လုပ္ႀက ၊ အႀကံေပး ႀကတာေပါ ့။ အဲေတာ့ ဇစၥႏၵာဧဠ စေလက ပုညံ၊ အေျခက ဂုဏ္ခံေသာ္၊ ပံုသ႑ာန္ ဆိုျပ၊ ကုသလ ဥေပကၡာ၊ လူျဖစ္လာ သႏၱီရဏ၊ သေႏၶခ်င္းမတူပါ၊ အယူမွာကြာလွ၊ နမူနာ စာအရကိုေတာ့၊ ကမၻာက အသိပါ၊ ဝိပါက္မွာ မဟာထပ္ပါလို ့၊ လာကပ္တဲ ့မန္းျမိဳ  ့ဆရာ၊ သေႏၶခ်င္း ဒါေလာက္ ကြာတယ္၊ ဝါေမာက္ကာ ဆိုင္မတုခ်င္နဲ ႔၊ ျပိဳင္ျပဳက မႏုႆဌာနီ၊ မုခ်ကြာမည္၊ ဥကၠ႒ အာဇာနည္ကို၊ စာပလီ ေရးလာႏွင့္ေလး........... ဆိုျပီး ပြဲသိမ္းဒူးေပးလိုက္တာေပါ ့။ အဲဒီမွာတင္ စေလ နဂါးႀကီး ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ ့။ သူ ့အားနည္းခ်က္ လက္ခြင္တဲ ့ ကိစၥကို အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖရဲ ့ ကဗ်ာေႀကာင့္ လူေတြသိသြား ႀကတာကို သူသိပ္ရွက္သြား တာလည္းပါတာေပါ ့။ အဲေတာ့ သူ ့ရဲ႕ လက္ကိစၥကိုလည္းေျဖရွင္းရင္း၊ ပင့္လက္သီးလည္းေပးရင္း တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ တြယ္လိုက္တာက တရုဏီရြယ္ ကာလ၊ ငယ္ခါက ေက်ာင္းေန၊ ဘယ္ညာခ် ေစာင္းအေနမွာ၊ ေလာင္းကေဝ ငါ့အား၊ အိပ္ေပ်ာ္ခိုက္ ဘ- အလာမွာ၊ မကာသာ တြန္းခ်ေလျငား၊ သို ့အတြက္ လက္်ာ သိမ္သည္၊ ငါကဝိန္သူ ့အား၊ ဘာအလိမ္ လူ႔ငႏြား ရယ္က၊ အရွဳမွားေလတယ္၊ ငေဖရယ္ စေလတုေပမယ္ ့၊ေမရုႏွင့္ျမင့္မိုရ္ကြာမယ္၊ သူရာႏွင့္သိႀကားႏွယ္၊ ဘုရားဝယ္ မာရ္နတ္သို ့၊ စာတတ္ႏွင့္ အ,သူပမာ ၊ အဲသည္ေလာက္ကြာ၊ ေကဝဋ္ႏွင့္ မေဟာ္သဓာလို၊ အေတာ္ကြာျခားတာမို ့ေလး................
သူ႔အေဖ အအိပ္ႀကမ္းလို ့တြန္းခ်ခံရျပီး လက္သိမ္သြားတာကို ေဖၚျပရင္းနဲ႔႔ ဥပမာ အမ်ိဳးမ်ိဳးသံုးျပီး ႏွိပ္ႏွိပ္ကြပ္ကြပ္ ေခ်ပလိုက္တာေပါ့။
  ဦးပုညက အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖက သူ႔လက္နဲ ့ပါတ္သက္ျပီး ဝမ္းတြင္းပါ အနာလို ့ စာခ်ိဳးထားတာကို ေတာ္ေတာ္ အခံရခက္ေနေတာ့ အဲေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ႏိုင္ေသးပဲ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖက သူ ့ငယ္က်ိဳးငယ္နာကို ေဖၚထုတ္ေရးသားတာဟာ လိမ္ညာျပီး ေရးတာမို ့ လူလိမ္ တစ္ဦးျဖစ္ေႀကာင္း တိုင္းျပည္ကို ေျဖရွင္းခ်က္ ေခ်ပခ်က္ ေပးလိုက္တာက ေစတီယ မင္းလက္ထက္၊ ဖြားဘက္ေတာ္ရဲဗိုလ္၊ မဟုတ္မွ သူဆိုတယ္၊ သူ ့တကိုယ္မုသား၊ အလြဲမ်ား ဘုရင္တြင္သည္၊ အလိမ္တြင္ မင္းတရဖ်ား၊ အမွားမ်ား ဥေသွ်ာင္ငယ္၊ အေကာက္ေတာင္ပိုင္စား၊ သေဘၤာပါ မွန္မ်ားေသာ္မွ၊ မွားေခၚလို ့ေရာင္းေစ၊ မွန္ေခၚလွ်င္ အာကိုဖဲ ့မယ္ဟု၊ ေမာင္း လွည့္မည့္ လူစားပါေပ၊ တစ္မိုးေအာက္လူ ့ျပည္မွာ၊ သည္ေမာင္ေဖ တပါးဟာျဖင့္၊ မုသားေစာင္လိုျခံ၊ ပိန္းပိတ္လို ့မွံဳ၊ မ်က္လွည့္ႀကီး ဥာဏ္မ်ိဳးစံုရယ္၊ လွည့္စားပံုဆန္းလွပါေလး...............ဒါနဲ ့လည္း စိတ္မေက်ေသးဘူး။ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖဟာ လိမ္ညာ တတ္သူ ဆိုတာ ပိုျပီးထင္ရွားျမင္သာေစခ်င္လို ့ အလြန္ ့အလြန္ ထိမိျပီး ေသးသိမ္ယုတ္ညံ့တဲ့ ရြံရွာဖြယ္ စကားလံုး ေဝါဟာရေတြကို စက္ေသနတ္ ပစ္ သလိုသံုးျပီး  ဂ်ပ္ေကာင္ႏွယ္ ဖင္ႀကားက၊ သန္း စကားသူဝါ၊ ရမ္းကား၍တုလာလွ်င္၊ ဥပမာဆိုစို႔၊ ေခ်းပံုႏွင့္ ျမင့္မိုရ္ ေတာင္၊ ခင္းဆိုေယာင္ ျပဳႀကသည္သို႔၊ ေသးကြက္ကို ပင္လယ္၊ နင္တကယ္ထင္လို႔၊ သဘင္ဝယ္ ယွဥ္မတို ့လာႏွင့္၊ သခင္တို႔ ဦးခ်ီ၊ အုန္းမွဳတ္လို အေနစားငယ္ႏွင့္၊ ေရႊဖလား မႏွိဳင္းတန္သင့္ျပီ၊ ဥတုႏွင့္ပုဇြန္ဆီ၊ ဒြန္ပီပီယွဥ္တြဲလို ့၊ စပ္ဖဲအတြင္းခံ၊ ရိုင္းမိုက္တဲ ့ဥာဏ္။ မိုးႀကိဳးႏွင့္အီးသံလို၊ ခရီးမွန္ကြာလွမ္းလွေလး.......... ဒီလိုနဲ ့ပဲ ဦးပုည နဲ ့ အခ်ဳပ္တန္း ဆရာေဖ တို ့ရဲ ့ကဗ်ာစီးခ်င္းတိုက္ပြဲဟာ ယမ္းနံ႔ ေသြးနံ ့ တို ့ လြင့္ပ်ံ ့ လို ့ေနႀကျပီေပါ ့။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔နွစ္ဦးရဲ  ့ ရန္စကို ဇာတ္ရွိန္ မတက္တက္ေအာင္ မီးထိုး ေျမွာက္ပင့္ေပး တဲ့သူေတြရွိခဲ ့ႀကလို ့သာ အခုလို အျပန္အလွန္ စာခ်ိဳးခဲ ့ ႀကတာျဖစ္ျပီး၊ အဲလို သူတစ္ျပန္ကိုယ္တစ္လွည္ ့ ကဗ်ာသိုင္းကြက္ အသစ္ေတြ ထုတ္ခဲ့ ႀကတဲ့အတြက္ အခုလို စီးခ်င္းတိုက္တဲ ့ ကဗ်ာေတြကို ျမန္မာ စာေပ ကဗ်ာ ေလာကမွာေတြ ့ျမင္ခဲ ့ ႀကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ တပည့္ေနာက္လိုက္တို ့ရဲ႔ေျမွာက္ပင့္ေသြးထိုးမွဳေႀကာင့္ေရာ၊ ျပီးေတာ့ ငါ ဆိုေသာ မာန အခံ၊ အရည္အခ်င္း ျပိဳင္ဆိုင္လိုတဲ ့ စိတ္အခံ တို ့ေႀကာင့္ပါ အခုလို ကဗ်ာစီးခ်င္းတိုက္ပြဲမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ ့ႀကတာပါ။ ဒါေပမယ္ ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္သဲသဲမဲမဲ ရန္ျငိဳးသိုျပီး တစ္သက္လံုး မုန္းေနႀကလိမ့္ မယ္လို ့ထင္ရင္ေတာ့မွားလိမ္ ့မယ္နဲ ့တူပါတယ္။ဦးပုည တစ္ေယာက္ အခါေပးမွဳနဲ ့ပါတ္သက္ျပီး အဖမ္းခံရ၊ ျပီးေတာ့"လကိုေခြးသတ္ " ခံရ တဲ ့အခါမွာ အခ်ဳပ္တန္း ဆရာေဖ တစ္ေယာက္ အူျမဴးေနမယ္ထင္ႀကပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ မတရားေသာ ေလာကႀကီးကိုပဲ စိတ္နာျပီးဘဝတူခ်င္းအတြက္ မ်က္ရည္ က်ေနမလား။ ကၽြန္ေတာ့ကေတာ့ လက္ရည္တူ ျပိဳင္ဘက္ေကာင္းတစ္ေယာက္ အခိ်န္မတန္မီေႀကြလြင့္ခဲ ့ ရေတာ့အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ အဖို ့မွာ နွေမ်ာစိတ္နဲ ့ ေသတဲ့အထိ ဦးပုညကို လြမ္းေနလိမ္ ့ မယ္လို ့ထင္ျမင္မိပါေႀကာင္း။သူတို ့ႏွစ္ဦးရဲ  ့ စာေပတိုက္ပြဲ ကဗ်ာစီးခ်င္း ထိုးပြဲနဲ႔ ပါတ္သက္လို ့ ျမန္မာစာ ပါေမာကၡ ဦးခ်မ္းျမ ကစာဟူသည္မွာ အျပိဳင္ရွိမွလည္းတိုးတက္သည္။ သူတို႔ရဲ႔စာေပတိုက္ပြဲမ်ိဳးေတြကို ႏိုင္ငံေရး အျမင္မ်ားျဖင့္ ပံုႀကီးမခ်ဲ ့သင့္။မည္သူမွန္၍မည္သူမွားသည္ ဟု စပ္ႀကားက မေဝဖန္သင့္။ သူ ့ ဆရာငါ့ဆရာ ဟူ၍လည္း
ငါ့ဆရာထိကမခံဟူ၍လည္း စိတ္သေဘာမ်ိဳးမထားသင့္။ သူတို ့ စာမ်ားကို ဖတ္ရွဳ၍ဆင္ျခင္ျပီး အျမတ္ထုတ္ႀကရာသည္ဟု ထင္ျမင္ေႀကာင္းသံုးသပ္ခ်က္ကို တင္ျပရင္း အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။


ကဗ်ာမ်ားအား မူရင္းသတ္ပံုအတိုင္းေဖၚျပထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။


ကဗ်ာနွင့္အခ်က္အလက္မ်ားအား အျငိမ္းစားျမန္မာစာ ပါေမာကၡ ဦးခ်မ္းျမ ၏ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ စာအုပ္မွ ကူးခ် ေဝငွထားတာ ျဖစ္ပါေႀကာင္း။



ေမတၱာ ကရုဏာ ေစတနာျဖင့္ 
စလင္းဇင္ေယာ္
စုစည္းရွာေဖြတင္ျပသည္။