အဂၤလိပ္စာလံုး WELCOME ရိုက္ႏွိပ္ထားေသာ ေျခသုတ္ဖံုတစ္ခုကို လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္လခန္႔က ၀ယ္ယူျဖစ္ခဲ႔သည္။ အေရာင္အေသြးက အနီေရာင္ ။ ျပဳလုပ္ထားသည္႔ အေျခခံပစၥည္းက ေရာ္ဘာ ။
မ်က္ႏွာျပင္ၾကမ္းေစရန္ ေရာ္ဘာအမွ်င္စမ်ားကို ႏြယ္မွ်င္မ်ားသဖြယ္ ယွက္လိမ္၍လုပ္ထား၏ ။ အိမ္အ၀င္၀ ၾကမ္းျပင္ေပၚ သို႔ ေျခသုတ္ဖံုကေလး ေရာက္ခါစကေတာ႔ တင္႔တင္႔တယ္တယ္ ၊ အိေျႏၵရရ ၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ။
ေနာက္ေတာ႔ ေျခသုတ္ဖံုတို႔၏ ထံုးစံအတိုင္း ေျခဖ၀ါးမ်ိဳးစံု၌ ကပ္ျငိလာေသာ သဲမ်ား ၊ ဖုန္မႈန္႔မ်ား ၊ အညစ္အေၾကးအစအန မ်ားကိုလက္ခံရေလသည္ ။ သည္ၾကားထဲ ဧည္႔သည္အခ်ဳိ႕၏ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္နင္းမႈေၾကာင္႔ ေရာ္ဘာအမွ်င္စတို႔ ျပတ္ထြက္ကုန္၏ ။ ၀ယ္ယူထားသည္မွာ မၾကာေသး ၊ ေရာ္ဘာအမွ်င္တို႔သည္ ကြက္တိကြက္က်ား ျဖစ္လာေတာ႔သည္ ။ ၀ဲစားထားေသာ ေခြးႏွယ္ျဖစ္ လာ၏ ။
ႏွစ္လခန္႔အခ်ိန္ကာလအတြင္း၌ ေျခဖ၀ါးအစံုတို႔၏ ဖိႏွိပ္ပြတ္ေျခမႈေၾကာင္႔ ေျခသုတ္ဖံုကေလးသည္ WELCOME စာလံုး တစ္ခုသာ ထင္ထင္လင္းလင္းက်န္ေတာ႔၏ ။ WELCOME စာလံုးကို ျခံရံထားေသာ ေရာ္ဘာအမွ်င္စ ၾကမ္းရွရွမ်က္ႏွာျပင္သည္ ေခါင္းတံုးေျပာင္ျဖစ္လာခဲ႔ျပီ ။
ေျခသုတ္ဖံုကို ထုတ္လုပ္ေသာ စက္ရံုက မည္သည္႔ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္႔ WELCOME စာလံုးကို ရိုက္ႏွိပ္ခဲ႔သည္မသိ ။ အိမ္ကိုလာသည္႔ ဧည္႔သည္ကို ၾကိဳဆိုသည္႔ စကားလံုးလား ။ သို႔မဟုတ္ မည္သူမဆို ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏွာေပၚ၌ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ခါခ်သုတ္ပစ္ႏိုင္ပါသည္ဟု ေျခသုတ္ဖံုကေလးက ၾကိဳဆိုလိုက္သည္႔ စကားလံုးလား ။ သို႔တည္း မဟုတ္ ……. ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျခသုတ္ဖံုကေလးကေတာ႔ စုတ္ျပတ္ပဲ႔ရြဲ ႔သြားခဲ႔ျပီ ။မ်က္ႏွာျပင္ကို ေမွာက္လွန္၍ ၾကမ္းေပၚရိုက္ခ်လိုက္ေသာ အခါ သဲေတြ ၊ ရႊံ႕ေတြ တစ္ေထြးၾကီး ျပဳတ္က်ကုန္သည္ ။ လူတကာ၏ ေျခဖ၀ါးမွစြန္႔ပစ္ထားရစ္ခဲ႔ေသာ သဲေတြ ၊ ဖုန္ေတြ ၊ ရႊံေတြကို ထမ္းထားရသျဖင္႔လည္း ေျခသုတ္ဖံုကေလးသည္ ေလးမွန္းမသိေလးခဲ႔ရျပီ ။
အခ်ိန္တိုင္းမွာ အာရံုမ်ိဳးစံုတို႔ ၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္ ၊ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္ေနေသာ စိတ္သည္ေရာ ေျခသုတ္ဖံုကေလးႏွင္႔ တူမေနေပဘူးလားဟု စဥ္းစားမိသည္ ။
အာရံုတို႔သည္ကာ လူတကာတို႔၏ ေျခဖ၀ါးမ်ားႏွင္႔ တူမေနေပဘူးလား ။
ကိေလသာတို႔သည္ကား ေျခဖ၀ါးမ်ားႏွင္႔အတူ ကပ္ပါလာေသာ ဖုန္မ်ား ၊ ရႊံ ႔မ်ား ၊ သဲမ်ားႏွင္႔ တူမေနေပဘူးလား ။
သို႔ဆိုလွ်င္ WELCOME ဆိုသည္႔ ဖိတ္ေခၚစကားလံုးကေလးကေရာ……..
ဆရာအရွင္၏ အဆံုးအမစကားတစ္ခြန္းကို သတိရမိသည္ ။
“ အေတြးအေခၚဆိုကတည္းက အေတြးက သူ႔ဘာသာသူ ေနတာ ေလဗ်ာ ။ ခင္ဗ်ားက ဘာျဖစ္လို႔သြားေခၚရတာတံုး ။ စိတ္ဆိုတာက ၾကံစည္မယ္ ၊ ေတြးေတာမယ္ ၊ ဒါ သူ႔သဘာ၀ပဲ ။ အဲဒါကို ငါ ၾကံတယ္ ၊ ငါ ေတြးတယ္ ၊ သြားမလုပ္လိုက္နဲ႔ေလဗ်ာ ။ ဒိ႒ိ၀င္လာေတာ႔ တဏွာ လာေလေရာ ။ ဒါဆိုရင္ အမွ်င္တန္းေရာ ။ ေတြးျပီး ၾကံျပီး ေပ်ာက္္သြားတတ္တဲ႔ သဘာ၀တစ္ခုကို ငါ႔ အေတြးအေခၚ ၊ ငါ႔ အၾကံအစည္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုျပီး လက္မ- မေထာင္လိုက္နဲ႔ေလဗ်ာ ။ ဒါဆို မာန၀င္လာေရာ မဟုတ္လား ။ ကိုယ္႔အေတြးကိုယ္ျပန္ႏွစ္သက္ေနတာက သကၠာယဒိ႒ိနဲ႔ ယွဥ္ျပီး ျဖစ္တဲ႔ တဏွာ ။ ကိုယ္႔အေတြးအေခၚၾကီး ရွင္သန္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတာက သႆတဒိ႒ိၾကီးပါဗ် ။ ၾကည္႔စမ္း ၊ အေတြးေလးတစ္လံုးကေန ႏွလံုးသြင္းမမွန္ေတာ႔ ျဖစ္လာတဲ႔ အဓမၼ ေတြက အမ်ားၾကီး ။ အဲဒီ အဓမၼကို ဓမၼျဖစ္လာေအာင္ ေျပာင္းယူတတ္ရမယ္ ။ ဓမၼေပၚ၍ ဓမၼေပ်ာက္တယ္ဆိုရင္ ေပၚတဲ႔ေနရာတြင္ ကိစၥျပီးပါတယ္ ။ အေတြးမဆက္ရင္ သံသရာမရွည္ဘူး ။ အမွ်င္မတန္းဘူး ။ ေပၚျပီး ေပ်ာက္တာကို မျမင္ေအာင္ဖံုးတာက အ၀ိဇၨာ ၊ ေပၚျပီးေပ်ာက္တာကို ဆက္ေနသေယာင္ ခ်ဳပ္စပ္ေပးလိုက္တာက တဏွာ ။ အဲဒါကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည္႔ဗ် ”
မ်က္စိ ၊ နား ၊ ႏွာ ၊ လွ်ာ ၊ ကိုယ္တို႔မွ ၀င္လာၾကေသာ အာရံုမွန္သမွ်တို႔သည္ စိတ္ႏွင္႔ရင္ဆိုင္ၾကရစျမဲ ။ သို႔ေၾကာင္႔လည္း ျမင္စိတ္ ၊ ၾကားစိတ္ ၊ နံစိတ္ ၊ အရသာသိစိတ္ ၊ ထိသိစိတ္တို႔ကား ခ်က္ခ်င္းေပၚစျမဲ ။ ကာလမျခားပါဘဲ မေနာဒြါရ၌ ၾကံသိစိတ္လည္း တစ္ျပိဳင္တည္းေပၚစျမဲ ။။ သတင္းပို႔ပံု ၊ လက္ခံပံု ၊ တံု႔ျပန္ပံုေတြက ျမန္လြန္းလွ၍ သာမန္လူတို႔၏ဉာဏ္ျဖင္႔ မီွေအာင္ သိႏိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းလွသည္ ။ သို႔အတြက္ ဘုရားရွင္၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ မွတ္တမ္းမ်ားမွတစ္ဆင္႔သာ သိခြင္႔ရႏိုင္ေပသည္ ။
အာရံုႏွင္႔စိတ္တို႔ ဆံုျခင္းသည္ ဆံုေနက်သဘာ၀တစ္ခု ။
သို႔ေသာ္ ဉာဏ္ပါေသာ စိတ္ႏွင္႔အာရံုကို ဆံုျဖစ္ဖို႔က အေရးၾကီးသည္ ။ စိတ္၌ ဉာဏ္ဦးစီးထားပါက အာရံုႏွင္႔အတူ ကပ္ျငိပါ လာေသာ ကိေလသာကို ရိပ္မိႏိုင္သည္ ။ အာရံုျဖစ္ - ပ်က္ဆိုလွ်င္ ေခါင္းျမီးျခံဳ၍ ပါလာေသာ ကိေလသာလည္း ျဖစ္ပ်က္ပဲေပါ႔ ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ျဖစ္ျပီးပ်က္ေသာအာရံုႏွင္႔ ဆံုလိုက္ေသာ စိတ္တစ္လံုးလည္း ျဖစ္ပ်က္သြားတာပဲေပါ႔ ။ ေနာက္အစားထိုးစိတ္ အသစ္တစ္ခုနဲ႔ အာရံုအသစ္ကိုရင္ဆိုင္ ။ အစားထိုးစိတ္အသစ္မွာ ဉာဏ္ပါေနေတာ႔ ေရွ ႔က အာရံုနဲ႔စိတ္တို႔ အစံုလိုက္ေပၚ ၊ အစံုလိုက္ေပ်ာက္တာကို ရိပ္မိ ။ ထိုေပၚေပ်ာက္သဘာ၀သည္ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါေတြ ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ ။ ေပ်ာက္သြားျခင္း မဟုတ္ ။ အရိပ္အေယာင္ေတြ ( ပံုရိပ္ေယာင္ေတြ ) ေပၚလာ ၊ ေပ်ာက္ပ်က္ၾကျခင္းျဖစ္၏ ။ မ်က္ျမင္အထည္ခႏၶာေတြ ေပ်ာက္ၾက ၊ ပ်က္ၾက ျခင္းမဟုတ္ ၊ ဘုရားရွင္ညႊန္ျပခဲ႔ေသာ အတြင္းသဘာ၀ခႏၶာေတြေပၚၾက ၊ ေပ်ာက္ၾကျခင္းမွ်သာ ။
ကိုယ္႔သႏၱာန္တြင္ ဤ အျမင္ကို အမွန္တကယ္သိျမင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ျပီဆိုလွ်င္ ဘုရားရွင္ ပြင္႔ထြန္းေပၚေပါက္ရက်ိဳးနပ္ျပီ ။ ဤအျမင္ဆက္လက္ခိုင္မာေအာင္ ေလ႔က်င္႔သြားဖို႔ကေတာ႔ ကိုယ္႔တာ၀န္ပင္ ။ အျမင္ဆံုးသည္အထိ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ စြဲကိုင္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားဖို႔ကလည္း ကိုယ္႔သဒၶါတရားအေပၚ မႈတည္သည္ ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျခသုတ္ဖံုကေလးက အသိေပးလိုက္ေသာ တရားတစ္ပုဒ္သည္လည္း ႏွလံုးသြင္းတတ္လွ်င္ အဆင္႔အတန္း မနိမ္႔ ပါလားဟု လက္ခံႏိုင္ၾကမည္ဆိုပါလွ်င္……………. ။
ေမတၱာ ကရုဏာ ေစတနာျဖင့္
စလင္းဇင္ေယာ္
စုစည္းရွာေဖြတင္ျပသည္။
မ်က္ႏွာျပင္ၾကမ္းေစရန္ ေရာ္ဘာအမွ်င္စမ်ားကို ႏြယ္မွ်င္မ်ားသဖြယ္ ယွက္လိမ္၍လုပ္ထား၏ ။ အိမ္အ၀င္၀ ၾကမ္းျပင္ေပၚ သို႔ ေျခသုတ္ဖံုကေလး ေရာက္ခါစကေတာ႔ တင္႔တင္႔တယ္တယ္ ၊ အိေျႏၵရရ ၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ။
ေနာက္ေတာ႔ ေျခသုတ္ဖံုတို႔၏ ထံုးစံအတိုင္း ေျခဖ၀ါးမ်ိဳးစံု၌ ကပ္ျငိလာေသာ သဲမ်ား ၊ ဖုန္မႈန္႔မ်ား ၊ အညစ္အေၾကးအစအန မ်ားကိုလက္ခံရေလသည္ ။ သည္ၾကားထဲ ဧည္႔သည္အခ်ဳိ႕၏ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္နင္းမႈေၾကာင္႔ ေရာ္ဘာအမွ်င္စတို႔ ျပတ္ထြက္ကုန္၏ ။ ၀ယ္ယူထားသည္မွာ မၾကာေသး ၊ ေရာ္ဘာအမွ်င္တို႔သည္ ကြက္တိကြက္က်ား ျဖစ္လာေတာ႔သည္ ။ ၀ဲစားထားေသာ ေခြးႏွယ္ျဖစ္ လာ၏ ။
ႏွစ္လခန္႔အခ်ိန္ကာလအတြင္း၌ ေျခဖ၀ါးအစံုတို႔၏ ဖိႏွိပ္ပြတ္ေျခမႈေၾကာင္႔ ေျခသုတ္ဖံုကေလးသည္ WELCOME စာလံုး တစ္ခုသာ ထင္ထင္လင္းလင္းက်န္ေတာ႔၏ ။ WELCOME စာလံုးကို ျခံရံထားေသာ ေရာ္ဘာအမွ်င္စ ၾကမ္းရွရွမ်က္ႏွာျပင္သည္ ေခါင္းတံုးေျပာင္ျဖစ္လာခဲ႔ျပီ ။
ေျခသုတ္ဖံုကို ထုတ္လုပ္ေသာ စက္ရံုက မည္သည္႔ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္႔ WELCOME စာလံုးကို ရိုက္ႏွိပ္ခဲ႔သည္မသိ ။ အိမ္ကိုလာသည္႔ ဧည္႔သည္ကို ၾကိဳဆိုသည္႔ စကားလံုးလား ။ သို႔မဟုတ္ မည္သူမဆို ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏွာေပၚ၌ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ခါခ်သုတ္ပစ္ႏိုင္ပါသည္ဟု ေျခသုတ္ဖံုကေလးက ၾကိဳဆိုလိုက္သည္႔ စကားလံုးလား ။ သို႔တည္း မဟုတ္ ……. ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျခသုတ္ဖံုကေလးကေတာ႔ စုတ္ျပတ္ပဲ႔ရြဲ ႔သြားခဲ႔ျပီ ။မ်က္ႏွာျပင္ကို ေမွာက္လွန္၍ ၾကမ္းေပၚရိုက္ခ်လိုက္ေသာ အခါ သဲေတြ ၊ ရႊံ႕ေတြ တစ္ေထြးၾကီး ျပဳတ္က်ကုန္သည္ ။ လူတကာ၏ ေျခဖ၀ါးမွစြန္႔ပစ္ထားရစ္ခဲ႔ေသာ သဲေတြ ၊ ဖုန္ေတြ ၊ ရႊံေတြကို ထမ္းထားရသျဖင္႔လည္း ေျခသုတ္ဖံုကေလးသည္ ေလးမွန္းမသိေလးခဲ႔ရျပီ ။
အခ်ိန္တိုင္းမွာ အာရံုမ်ိဳးစံုတို႔ ၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္ ၊ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္ေနေသာ စိတ္သည္ေရာ ေျခသုတ္ဖံုကေလးႏွင္႔ တူမေနေပဘူးလားဟု စဥ္းစားမိသည္ ။
အာရံုတို႔သည္ကာ လူတကာတို႔၏ ေျခဖ၀ါးမ်ားႏွင္႔ တူမေနေပဘူးလား ။
ကိေလသာတို႔သည္ကား ေျခဖ၀ါးမ်ားႏွင္႔အတူ ကပ္ပါလာေသာ ဖုန္မ်ား ၊ ရႊံ ႔မ်ား ၊ သဲမ်ားႏွင္႔ တူမေနေပဘူးလား ။
သို႔ဆိုလွ်င္ WELCOME ဆိုသည္႔ ဖိတ္ေခၚစကားလံုးကေလးကေရာ……..
ဆရာအရွင္၏ အဆံုးအမစကားတစ္ခြန္းကို သတိရမိသည္ ။
“ အေတြးအေခၚဆိုကတည္းက အေတြးက သူ႔ဘာသာသူ ေနတာ ေလဗ်ာ ။ ခင္ဗ်ားက ဘာျဖစ္လို႔သြားေခၚရတာတံုး ။ စိတ္ဆိုတာက ၾကံစည္မယ္ ၊ ေတြးေတာမယ္ ၊ ဒါ သူ႔သဘာ၀ပဲ ။ အဲဒါကို ငါ ၾကံတယ္ ၊ ငါ ေတြးတယ္ ၊ သြားမလုပ္လိုက္နဲ႔ေလဗ်ာ ။ ဒိ႒ိ၀င္လာေတာ႔ တဏွာ လာေလေရာ ။ ဒါဆိုရင္ အမွ်င္တန္းေရာ ။ ေတြးျပီး ၾကံျပီး ေပ်ာက္္သြားတတ္တဲ႔ သဘာ၀တစ္ခုကို ငါ႔ အေတြးအေခၚ ၊ ငါ႔ အၾကံအစည္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုျပီး လက္မ- မေထာင္လိုက္နဲ႔ေလဗ်ာ ။ ဒါဆို မာန၀င္လာေရာ မဟုတ္လား ။ ကိုယ္႔အေတြးကိုယ္ျပန္ႏွစ္သက္ေနတာက သကၠာယဒိ႒ိနဲ႔ ယွဥ္ျပီး ျဖစ္တဲ႔ တဏွာ ။ ကိုယ္႔အေတြးအေခၚၾကီး ရွင္သန္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတာက သႆတဒိ႒ိၾကီးပါဗ် ။ ၾကည္႔စမ္း ၊ အေတြးေလးတစ္လံုးကေန ႏွလံုးသြင္းမမွန္ေတာ႔ ျဖစ္လာတဲ႔ အဓမၼ ေတြက အမ်ားၾကီး ။ အဲဒီ အဓမၼကို ဓမၼျဖစ္လာေအာင္ ေျပာင္းယူတတ္ရမယ္ ။ ဓမၼေပၚ၍ ဓမၼေပ်ာက္တယ္ဆိုရင္ ေပၚတဲ႔ေနရာတြင္ ကိစၥျပီးပါတယ္ ။ အေတြးမဆက္ရင္ သံသရာမရွည္ဘူး ။ အမွ်င္မတန္းဘူး ။ ေပၚျပီး ေပ်ာက္တာကို မျမင္ေအာင္ဖံုးတာက အ၀ိဇၨာ ၊ ေပၚျပီးေပ်ာက္တာကို ဆက္ေနသေယာင္ ခ်ဳပ္စပ္ေပးလိုက္တာက တဏွာ ။ အဲဒါကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည္႔ဗ် ”
မ်က္စိ ၊ နား ၊ ႏွာ ၊ လွ်ာ ၊ ကိုယ္တို႔မွ ၀င္လာၾကေသာ အာရံုမွန္သမွ်တို႔သည္ စိတ္ႏွင္႔ရင္ဆိုင္ၾကရစျမဲ ။ သို႔ေၾကာင္႔လည္း ျမင္စိတ္ ၊ ၾကားစိတ္ ၊ နံစိတ္ ၊ အရသာသိစိတ္ ၊ ထိသိစိတ္တို႔ကား ခ်က္ခ်င္းေပၚစျမဲ ။ ကာလမျခားပါဘဲ မေနာဒြါရ၌ ၾကံသိစိတ္လည္း တစ္ျပိဳင္တည္းေပၚစျမဲ ။။ သတင္းပို႔ပံု ၊ လက္ခံပံု ၊ တံု႔ျပန္ပံုေတြက ျမန္လြန္းလွ၍ သာမန္လူတို႔၏ဉာဏ္ျဖင္႔ မီွေအာင္ သိႏိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းလွသည္ ။ သို႔အတြက္ ဘုရားရွင္၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ မွတ္တမ္းမ်ားမွတစ္ဆင္႔သာ သိခြင္႔ရႏိုင္ေပသည္ ။
အာရံုႏွင္႔စိတ္တို႔ ဆံုျခင္းသည္ ဆံုေနက်သဘာ၀တစ္ခု ။
သို႔ေသာ္ ဉာဏ္ပါေသာ စိတ္ႏွင္႔အာရံုကို ဆံုျဖစ္ဖို႔က အေရးၾကီးသည္ ။ စိတ္၌ ဉာဏ္ဦးစီးထားပါက အာရံုႏွင္႔အတူ ကပ္ျငိပါ လာေသာ ကိေလသာကို ရိပ္မိႏိုင္သည္ ။ အာရံုျဖစ္ - ပ်က္ဆိုလွ်င္ ေခါင္းျမီးျခံဳ၍ ပါလာေသာ ကိေလသာလည္း ျဖစ္ပ်က္ပဲေပါ႔ ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ျဖစ္ျပီးပ်က္ေသာအာရံုႏွင္႔ ဆံုလိုက္ေသာ စိတ္တစ္လံုးလည္း ျဖစ္ပ်က္သြားတာပဲေပါ႔ ။ ေနာက္အစားထိုးစိတ္ အသစ္တစ္ခုနဲ႔ အာရံုအသစ္ကိုရင္ဆိုင္ ။ အစားထိုးစိတ္အသစ္မွာ ဉာဏ္ပါေနေတာ႔ ေရွ ႔က အာရံုနဲ႔စိတ္တို႔ အစံုလိုက္ေပၚ ၊ အစံုလိုက္ေပ်ာက္တာကို ရိပ္မိ ။ ထိုေပၚေပ်ာက္သဘာ၀သည္ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါေတြ ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ ။ ေပ်ာက္သြားျခင္း မဟုတ္ ။ အရိပ္အေယာင္ေတြ ( ပံုရိပ္ေယာင္ေတြ ) ေပၚလာ ၊ ေပ်ာက္ပ်က္ၾကျခင္းျဖစ္၏ ။ မ်က္ျမင္အထည္ခႏၶာေတြ ေပ်ာက္ၾက ၊ ပ်က္ၾက ျခင္းမဟုတ္ ၊ ဘုရားရွင္ညႊန္ျပခဲ႔ေသာ အတြင္းသဘာ၀ခႏၶာေတြေပၚၾက ၊ ေပ်ာက္ၾကျခင္းမွ်သာ ။
ကိုယ္႔သႏၱာန္တြင္ ဤ အျမင္ကို အမွန္တကယ္သိျမင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ျပီဆိုလွ်င္ ဘုရားရွင္ ပြင္႔ထြန္းေပၚေပါက္ရက်ိဳးနပ္ျပီ ။ ဤအျမင္ဆက္လက္ခိုင္မာေအာင္ ေလ႔က်င္႔သြားဖို႔ကေတာ႔ ကိုယ္႔တာ၀န္ပင္ ။ အျမင္ဆံုးသည္အထိ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ စြဲကိုင္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားဖို႔ကလည္း ကိုယ္႔သဒၶါတရားအေပၚ မႈတည္သည္ ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျခသုတ္ဖံုကေလးက အသိေပးလိုက္ေသာ တရားတစ္ပုဒ္သည္လည္း ႏွလံုးသြင္းတတ္လွ်င္ အဆင္႔အတန္း မနိမ္႔ ပါလားဟု လက္ခံႏိုင္ၾကမည္ဆိုပါလွ်င္……………. ။
ေမတၱာ ကရုဏာ ေစတနာျဖင့္
စလင္းဇင္ေယာ္
စုစည္းရွာေဖြတင္ျပသည္။
0 comments: